هیچ مسلمانی و هیچ محب اهل بیتی دوست ندارد گناه کند.
حتی غیر مسلمان ها هم دوست ندارند گناه کنند،چون گناه کردن با فطرتشان سازگار نیست.
در حقیقت گناه که با اسامی مختلفی مثل اثم،ذنب و ... میشناسیم یک نافرمانی آشکار در مقابل خدا است.
انسان جایز الخطا نیست،این اشتباه است!
انسان ممکن الخطا است. انسان به هیچ وجه جایز نیست خطا کند.
می گویند:سید علی قاضی طباطبایی دو رکعت نماز می خواند،آمدند دیدند غش کرده است،سیاهی چشمهایش معلوم نیست،سفیدی اش دیده می شود!
آقای قاضی نماز می خوانده این طور،حضرت آیت الله بهجت این طور بودند،آقای نخودکی اصفهانی این طور بودند،این ها را می شنویم و انتظار داریم ما هم مثل این افراد بشویم،یک روشی را پیاده می کنیم و به نتیجه نمی رسیم،در نتیجه به کل مسئله شک می کنیم!
در صورتی که آقای قاضی فقط بیست و خرده ای سال نگین زیر زبانش گذاشت که حرف لغو نزند. بیست و خرده ای سال نگین،سنگ و عقیق زیر زبانش گذاشت؛هر موقع که می خواست یک حرف بیخودی بزند که جایش نبود [می پرسید:] من برای چه باید این حرف را بزنم؟ تا از من سوال نپرسند من چرا باید این حرف را بزنم؟
